Kan kokulu şiirlerin
Karanfille dirildiği doğrudur
Gecenin izdüşümüne adını yazdığım da
Ayrılık üç hecesine
Mevsimler gömdüğüm de doğrudur
Oysa sarılmıştır her beden zifiri karanlıkla
Bir serçe adadıysam da yırtıcı boşluğuna
Yalnızlık seven her kalbin borcudur
Kırılıp tükenmek kaderidir
Cam akvaryumun
Ama düşmeyegörsün içimdeki inadın
Gölgesine, mavi sular
Yeniden doğmak şimdi, görkemli bir kuştur
Ne kadar zikretsem de masumiyeti
Hukuku deliyorsa eşsiz merhametin
Sığındığım her bakış artık suçtur
Zamanın insafına bırakılmıştır
Sevmek
Ve kurmak, yeniden güneşli köprüleri
Sevilince
Belki bir gülümsemen diriltir karanfili
Belki yıkılır şehir, kuşlar çekip gidince
Kim bilir akvaryumun canı ne kadar yandı
Kırılmış karanfile bir aşk gülümseyince
Her hayali sınanmıştır
Karanfil demetinin
Ve her balık ölmüştür
Camdan hapishanede
Bu direngen döngüde kaybolsa da ümitler
Ürkütülmüş bir evren saklanır her şiirde
Korunaklı bir yer sanılır kalbim, değildir
Ölü bir karanfildir, kırık camlar üstünde
Stj. Dr. Vildan Şişman - TraKTU’s 5. Şiir Yarışması 1’incisi
Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi
Comments