Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar kitabında yazdığı şu cümle kitabı okurken çok ilgimi çekmişti. Şöyle demişti Oğuz Atay o satırlarında “ne yazık onlara ki kendilerine açılan saf bir kalbi zaaflarından istifade edilecek , istismar edilecek bir akılsız sayarlar “ Aslında burada anlatılan olayın yanı sıra ilgimi çeken bir şey daha vardı. O da kelimelerin olanları soğukkanlı bir biçimde anlatışıydı. Belki de bu satırların yazılabilmesi için gerçekten tek derdi sevmek olan saf bir kalbin kırılması gerekmişti. Belki de bu satırların yazılabilmesi için o saf kalbi akılsız sayan bir kısım insanlar o saf kalbin zaaflarından istifade etmişler ve o saf kalbi yaralamışlardı. Yani ortada kırılmış bir kalp üzülmüş veya üzülmeye devam
