Burası bir şiir tımarhanesi, aklımdan geçenleri duvarlara kazımaktan başka iyi bir yanı da yok. Şiirler üzebiliyormuş insanı öyle...

Elimi uzatsam tutabilir miydin? Duyar mıydın sesimi? Sen değil miydin tüm çığlıklarıma sessiz kalan? Sen değil miydin dünyaya aşık olan?...

Hasret en acı tarafıdır beklemenin Bilirim, yoktur bu yolun sonu Kahpeliğin vücut bulduğu her bir zerrede Vuslatı beklemek değil midir...

Yolun başı, Binlerce damla gözyaşı Çaresizce çatışmalar Önceden yoktum Şimdi farkındayım her bir çıkmazın Nefretle dolmuyor gözlerim...

Güneş yine aynı yerinden doğacak Yine aynı saatte aydınlatacak şehri sokak lambaları Belki biraz sayılar değişecek Ama o da azalmayacak,...

işbu yalnızlığın adımı koyamadığı gecedir: müsait bir zaman diliminde, diyor en sessiz çığlığım içimde öyle delişmen öğütler tutarım ki...

I bugün dünyada hiçbir uçurtma yere inemedi açılan bütün koridorlardan savaş suçluları geçti dükkan camları yine ayna olamadan kırıldı...

Ruh denizinden kopup bedene bürünen canlar Aynı güneşle kavrulup aynı toprağı kucaklar İnsanlık derin uykuda, kâbusunda sayıklar Nasıl...

ve sen biliyorsun ki gökyüzüne bakılabilir en derin kuyulardan..

çünkü umutlarımızı çalanlar genelde beş para etmezler...

ben onun yerine gözlerine bakmayı isterim

kimse memnun değil yaşadığı çağdan